Recensie: Five Feet Apart

Kun je verliefd zijn op iemand met wie je nooit dichtbij genoeg kunt zijn om te kussen of zelfs maar aan te raken?

Actie

Five Feet Apart is gebaseerd op het gelijknamige boek geschreven door Rachael Lippincott en gaat over Stella (Richardson) en Will (Sprouse) die elkaar ontmoeten in het ziekenhuis, waar ze allebei wonen vanwege het feit dat ze lijden allebei aan de ziekte taaislijmziekte, een ernstige longziekte. Stella wacht op een nieuw paar longen terwijl Will in een klinische studie zit.

Stella is een controlfreak met een vleugje OCS en maakt elke dag lijstjes waar ze alles afstreept en altijd doet wat ze moet doen. Will, aan de andere kant, geeft helemaal niets om iets met behandeling te maken, en wil meer dan wat dan ook om gewoon op te groeien en daar weg te komen.

Na een akkoord tussen hen mag Stella Will helpen om zijn behandeling serieus te nemen. Naarmate de tijd verstrijkt, groeien hun gevoelens voor elkaar - het enige probleem is dat ze te allen tijde minstens "twee meter uit elkaar" moeten zijn, d.w.z. ongeveer twee meter, van elkaar, zodat ze niet besmet raken door hun respectievelijke bacteriën.

Ondanks dat Stella haar hele leven op nieuwe longen heeft gewacht, is wat zo vanzelfsprekend leek niet meer zo gemakkelijk als er emoties tussen komen.

Vorm

In de rol van Stella zien we Haley Lu Richardson, die onder andere speelt in The Edge of Seventeen, Columbus en Split, en in de rol van Will zien we Cole Sprouse — de oude kindacteur uit The Suite Life of Zack and Cody die nu vooral bekend is door zijn rol als Jughead in de serie Riverdale.

In de iets kleinere rollen zien we Moises Arias (Hannah Montana) als Poe, Stella's beste vriendin in het ziekenhuis die ze al sinds haar zevende kent, en Parminder Nagra (Bend It Like Beckham) in de rol van Dr. Hamid en Claire Forlani (Meet Joe Black, The Rock)

De regisseur van deze film is Justin Baldoni, die de gewone man waarschijnlijk het meest herkent als de acteur in de rol van Rafael Solano in Jane the Virgin.

De muziek

Aangezien mijn man die op deze site schrijft een echte filmmuzieknerd is, noem ik de muziek ook als de snelste. Hij herkende duidelijk alle indiepop, singer/songwriter en depp-nummers die in de film werden gespeeld. De filmmuziek was erg goed en paste perfect bij de sfeer, denk ik - en twee hele nummers van Novo Amor geven het een extraatje!

Opnieuw bekijken

Wat goed was aan de film was dat alle emoties echt aanvoelden, en wat het zo maakte, waren geen grote uitbundige scènes, maar de kleine eenvoudige scènes met gezichtsuitdrukkingen en uiterlijk.

Ik voelde de liefde en ik voelde de pijn zo erg dat het pijn deed aan mijn borst. En ja, ik heb gehuild. Hoewel het een veel voorkomend fenomeen is als ik films kijk, was dit die film waarin je je tranen en neus afveegt met je hemdsmouw, omdat je gewoon niet kunt stoppen met huilen. Echt lelijk grijs, dat wel.

Ik denk dat zowel Cole Sprouse als Haley Lu Richardson erg goed waren in hun rol als Stella en Will. Haley doet op zichzelf al zijn rollen heel goed. Zelfs alle kleine rollen zoals verpleegster en Stella's vriend Poe waren erg goed gedaan.

Als je Riverdale hebt gezien, kan het moeilijk zijn om Cole met iemand anders te associëren, maar toch denken dat hij het geweldig heeft gedaan. Misschien hielp het wegwerken van die afschuwelijke hoed die hij altijd draagt ​​in Riverdale...

Helaas heb ik het boek niet gelezen, maar ik kan waarschijnlijk wel raden dat - net als in veel andere films gebaseerd op boeken - er veel ontbreekt in hoe hun relatie is opgebouwd.

Helaas zijn het meestal dingen die je hun relatie wat meer laten begrijpen - en in dit geval juist hun verschillen met haar behoefte aan controle en zijn onwil om zijn behandeling uit te voeren - die uit de films worden verwijderd. Ik begrijp zeker dat er veel uit het verhaal moest worden verwijderd om er een film van te maken.

Al met al veel beter dan ik eigenlijk vanaf het begin had verwacht en een ZEER kijkbare film. Laat de mascara in je make-uptasje zitten voordat je deze gaat bekijken en neem een ​​extra tissue mee. (Als je degene meeneemt waar je verliefd op bent, kun je van de gelegenheid genieten om hun hand vast te kunnen houden in het donker van de bioscoop!)

Maar wacht nu, de film heet "Five Feet Apart" en ik heb geschreven dat ze "zes feet apart" moeten blijven. Goed gedaan - maar als je wilt weten waarom, moet je gewoon de film kijken!

Scoren

Five Feet Apart krijgt een 7 van de 10.


Dit artikel gaat over

Geschreven door
Denis Groeneveld

Opmerkingen

Nog geen reacties.

    Commentaar dit artikel